ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ Ο Γκαρίντσα (20-1-2012)
Ο μεγαλύτερος μπαλαδόρος όλων των εποχών, δεν θα μπορούσε να μη είναι βραζιλιάνος. Ο μύθος γύρω από το όνομα του Γκαρίντσα είναι μεγάλος, όσο και το ποδοσφαιρικό του ταλέντο, αλλά και η καλοσύνη του…
Ήταν 20 Ιανουαρίου του 1983 όταν ο «μάγος της ντρίμπλας», ο Βραζιλιάνος Γκαρίντσα, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 49 ετών. Ο Μανουέλ ντος Σάντος Φρανσίσκο Γκαρίντσα (όπως ήταν το πλήρες όνομά του) θεωρείται ως ο κορυφαίος δεξιός εξτρέμ που εμφανίστηκε μεταπολεμικά στα γήπεδα όλου του κόσμου. Η ποδοσφαιρική του φινέτσα, η εκπληκτική του ντρίμπλα (οι φίλαθλοι την χαρακτήριζαν ντρίμπλα του Θεού) και η εκτελεστική του δεινότητα τον έκαναν ξεχωριστό.Oι βραζιλιάνοι μπορούν να στήνουν βάθρο για τον Πελέ, αλλά δεν τον αγαπούν όπως τον Γκαρίντσα. Η άστατη ζωή του, όμως, είχε σαν αποτέλεσμα να φύγει από τη ζωή ξεχασμένος απ' όλους. Ο Γκαρίντσα γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1934. Από μικρός ασχολήθηκε - όπως κάθε Βραζιλιάνος που... σέβεται τον εαυτό του - με το ποδόσφαιρο και σε ηλικία μόλις 13 ετών ξεκίνησε ν' αγωνίζεται στην Πάου Γκράντε.
Το 1953 έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, καθώς μεταπήδησε στην Μποταφόγκο, με τα χρώματα της οποίας κέρδισε 3 πρωταθλήματα Ρίο ντε Τζανέιρο (το 1957, το 1961 και το 1962) κι ένα τουρνουά Ρίο ντε Τζανέιρο-Σάο Πάουλο το 1962. Την καριέρα του, πάντως, την έκλεισε αγωνιζόμενος στην Κορίνθιανς απ' το 1965 μέχρι το 1968. Διέθετε εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, κοφτή ντρίμπλα, πολύ μεγάλη φαντασία, φινέτσα και ταχύτητα στο παιχνίδι του, στοιχεία που τον καθιστούν ως έναν από τους κορυφαίους παίκτες που ανέδειξε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Γκαρίντσα είχε στα πόδια του ένα πρόβλημα, το οποίο το μετέτρεψε σε πλεονέκτημα (!) με αποτέλεσμα οι ντρίμπλες που έκανε να εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους αντιπάλους του.
Το δεξί του πόδι ήταν εκ γενετής πιο κοντό απ' το αριστερό κατά έξι εκατοστά (!) κι έτσι όταν είχε την κατοχή της μπάλας κι ετοιμαζόταν να ντριμπλάρει, ο αντίπαλος αμυντικός παρακολουθώντας τα πόδια του βρισκόταν σε σύγχυση και δεν μπορούσε να καταλάβει από ποια μεριά θα περάσει. Έτσι, με τη σωματική αυτή ατέλεια κατάφερνε σχεδόν πάντα να ξεγελάει τους αντιπάλους του. Ο Γκαρίντσα έγινε γνωστός, όμως, στο ευρύ κοινό με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας. Υπήρξε μέλος της μεγάλης «σελεσάο» τόσο το 1958 στη Σουηδία, όσο και το 1962 στη Χιλή, οπότε και κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, ενώ αγωνίστηκε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966.
Με τη Βραζιλία συμμετείχε σε 57 αγώνες και σημείωσε 15 γκολ. Πρωτοφόρεσε τη φανέλα της «σελεσάο» στις 18 Ιανουαρίου του 1955 στο 1-1 με τη Χιλή στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ενώ για τελευταία φορά με την εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίστηκε στις 15 Ιουλίου του 1966 στο 1-3 από την Ουγγαρία στο Λίβερπουλ, στα πλαίσια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας. Σε αντίθεση με αυτά που έκανε μέσα στα γήπεδα, στην προσωπική του ζωή τα έκανε... θάλασσα. Ήταν άστατος χαρακτήρας, έκανε τρεις γάμους, απέκτησε δεκατρία παιδιά, ενώ αργότερα κατάντησε αλκοολικός και πέθανε από κύρωση του ύπατος, πάμπτωχος, μόνος αλλά με όλο τον κόσμο της Βραζιλίας να κλαίει στην κηδεία του. Το φέρετρο του μεταφέρθηκε στο Πάου Γκράντε με ένα όχημα της πυροσβεστικής, το ίδιο που είχε επιβιβαστεί μετά τον θρίαμβο του 1958. Σε όλη την διαδρομή προς την εκκλησία , υπήρχαν παντού άνθρωποι που θρηνούσαν για το μεγάλο χαμό.
Οι διαφορές με τον παίκτη που για τους υπόλοιπους είναι ο κορυφαίος του κόσμου, τον Πελέ, είναι πολλές. Ο Γκαρίντσα συγκρούστηκε με το κατεστημένο, ο Πελέ έγινε κατεστημένο. Ο Γκαρίντσα σπάνια εξέφραζε γνώμη, ο Πελέ είχε γνώμη για τα πάντα.Ο Γκαρίντσα είχε ερασιτεχνική νοοτροπία, ο Πελέ ήταν το πρότυπο του επαγγελματία. Τον Πελέ τον σέβονται, τον Μανέ τον λατρεύουν. Όταν λένε ότι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών , ψηφίζουν με την καρδιά τους.
Στο νεκροταφείο του Πάου Γκράντε ,ο τάφος ενός άσημου ποδοσφαιριστή μιας τοπικής ομάδας είναι ποιο λαμπρός, από τον τάφο του ανθρώπου που με τις ντρίμπλες του έφερε δυο παγκόσμια κύπελλα στην Βραζιλία. Και εδώ κρύβεται η μεγάλη προσωπική τραγωδία πίσω από την δημοτικότητα του μεγάλου Γκαρίντσα.
ΠΗΓΗ: http://www.bookmaker.gr
Ήταν 20 Ιανουαρίου του 1983 όταν ο «μάγος της ντρίμπλας», ο Βραζιλιάνος Γκαρίντσα, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 49 ετών. Ο Μανουέλ ντος Σάντος Φρανσίσκο Γκαρίντσα (όπως ήταν το πλήρες όνομά του) θεωρείται ως ο κορυφαίος δεξιός εξτρέμ που εμφανίστηκε μεταπολεμικά στα γήπεδα όλου του κόσμου. Η ποδοσφαιρική του φινέτσα, η εκπληκτική του ντρίμπλα (οι φίλαθλοι την χαρακτήριζαν ντρίμπλα του Θεού) και η εκτελεστική του δεινότητα τον έκαναν ξεχωριστό.Oι βραζιλιάνοι μπορούν να στήνουν βάθρο για τον Πελέ, αλλά δεν τον αγαπούν όπως τον Γκαρίντσα. Η άστατη ζωή του, όμως, είχε σαν αποτέλεσμα να φύγει από τη ζωή ξεχασμένος απ' όλους. Ο Γκαρίντσα γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1934. Από μικρός ασχολήθηκε - όπως κάθε Βραζιλιάνος που... σέβεται τον εαυτό του - με το ποδόσφαιρο και σε ηλικία μόλις 13 ετών ξεκίνησε ν' αγωνίζεται στην Πάου Γκράντε.Το 1953 έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, καθώς μεταπήδησε στην Μποταφόγκο, με τα χρώματα της οποίας κέρδισε 3 πρωταθλήματα Ρίο ντε Τζανέιρο (το 1957, το 1961 και το 1962) κι ένα τουρνουά Ρίο ντε Τζανέιρο-Σάο Πάουλο το 1962. Την καριέρα του, πάντως, την έκλεισε αγωνιζόμενος στην Κορίνθιανς απ' το 1965 μέχρι το 1968. Διέθετε εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, κοφτή ντρίμπλα, πολύ μεγάλη φαντασία, φινέτσα και ταχύτητα στο παιχνίδι του, στοιχεία που τον καθιστούν ως έναν από τους κορυφαίους παίκτες που ανέδειξε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Γκαρίντσα είχε στα πόδια του ένα πρόβλημα, το οποίο το μετέτρεψε σε πλεονέκτημα (!) με αποτέλεσμα οι ντρίμπλες που έκανε να εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους αντιπάλους του.
Το δεξί του πόδι ήταν εκ γενετής πιο κοντό απ' το αριστερό κατά έξι εκατοστά (!) κι έτσι όταν είχε την κατοχή της μπάλας κι ετοιμαζόταν να ντριμπλάρει, ο αντίπαλος αμυντικός παρακολουθώντας τα πόδια του βρισκόταν σε σύγχυση και δεν μπορούσε να καταλάβει από ποια μεριά θα περάσει. Έτσι, με τη σωματική αυτή ατέλεια κατάφερνε σχεδόν πάντα να ξεγελάει τους αντιπάλους του. Ο Γκαρίντσα έγινε γνωστός, όμως, στο ευρύ κοινό με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας. Υπήρξε μέλος της μεγάλης «σελεσάο» τόσο το 1958 στη Σουηδία, όσο και το 1962 στη Χιλή, οπότε και κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, ενώ αγωνίστηκε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966.
Με τη Βραζιλία συμμετείχε σε 57 αγώνες και σημείωσε 15 γκολ. Πρωτοφόρεσε τη φανέλα της «σελεσάο» στις 18 Ιανουαρίου του 1955 στο 1-1 με τη Χιλή στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ενώ για τελευταία φορά με την εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίστηκε στις 15 Ιουλίου του 1966 στο 1-3 από την Ουγγαρία στο Λίβερπουλ, στα πλαίσια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας. Σε αντίθεση με αυτά που έκανε μέσα στα γήπεδα, στην προσωπική του ζωή τα έκανε... θάλασσα. Ήταν άστατος χαρακτήρας, έκανε τρεις γάμους, απέκτησε δεκατρία παιδιά, ενώ αργότερα κατάντησε αλκοολικός και πέθανε από κύρωση του ύπατος, πάμπτωχος, μόνος αλλά με όλο τον κόσμο της Βραζιλίας να κλαίει στην κηδεία του. Το φέρετρο του μεταφέρθηκε στο Πάου Γκράντε με ένα όχημα της πυροσβεστικής, το ίδιο που είχε επιβιβαστεί μετά τον θρίαμβο του 1958. Σε όλη την διαδρομή προς την εκκλησία , υπήρχαν παντού άνθρωποι που θρηνούσαν για το μεγάλο χαμό.
Οι διαφορές με τον παίκτη που για τους υπόλοιπους είναι ο κορυφαίος του κόσμου, τον Πελέ, είναι πολλές. Ο Γκαρίντσα συγκρούστηκε με το κατεστημένο, ο Πελέ έγινε κατεστημένο. Ο Γκαρίντσα σπάνια εξέφραζε γνώμη, ο Πελέ είχε γνώμη για τα πάντα.Ο Γκαρίντσα είχε ερασιτεχνική νοοτροπία, ο Πελέ ήταν το πρότυπο του επαγγελματία. Τον Πελέ τον σέβονται, τον Μανέ τον λατρεύουν. Όταν λένε ότι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών , ψηφίζουν με την καρδιά τους.
Στο νεκροταφείο του Πάου Γκράντε ,ο τάφος ενός άσημου ποδοσφαιριστή μιας τοπικής ομάδας είναι ποιο λαμπρός, από τον τάφο του ανθρώπου που με τις ντρίμπλες του έφερε δυο παγκόσμια κύπελλα στην Βραζιλία. Και εδώ κρύβεται η μεγάλη προσωπική τραγωδία πίσω από την δημοτικότητα του μεγάλου Γκαρίντσα.
ΠΗΓΗ: http://www.bookmaker.gr
