Οι υπερπολύτιμες φωνητικές χορδές της Μαρίας Κάλλας έβγαλαν τους τελευταίους τους ήχους στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, η φωνή της, η παράδοσή της, η επιβλητική της προσωπικότητα λάμπουν ακόμη. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το
οποίο εγκαινιάζει αυτόν τον μήνα την έκθεση «Μαρία Κάλλας για πάντα» σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μελετών και Αλληλεγγύης, φέρνοντας μέχρι τις 13 Νοεμβρίου κοντά στο κοινό προσωπικά αντικείμενα της σοπράνο. Ρούχα από την ξεχωριστή ενδυματολογική Ιστορία της καλλιτέχνιδας, γυαλιά ηλίου, κοσμήματα, το μονόγραμμα «Ω», απομεινάρι από την συμβίωσή της με τον Αριστοτέλη Ωνάση στον Σκορπιό συγκαταλέγονται στα αντικείμενα που φιλοξενεί το φουαγιέ του Μεγάρου, χτίζοντας λιθαράκι-
λιθαράκι την πορεία, την καθημερινότητα και την προσωπικότητα της Μαρίας Κάλλας. Τα ίχνη αυτού του μύθου ακολουθεί και το in2life, αποτίοντας φόρο τιμής στην Ελληνίδα που κατέκτησε τον κόσμο, μόνο με την φωνή της. Τα πρώτα «πολεμικά» βήματα Γεννημένη στο Μανχάταν 2/12/1923, η Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου είχε μάλλον μεγάλο όνομα για να γίνει… «μεγάλο όνομα» - δεν ήταν έκπληξη που το «έκοψε» σε Μαρία Κάλλας. Η μοίρα την προίκισε –εκτός από ένα δυνατό λαρύγγι- με μάλλον προβληματική μητέρα. Για την Λίτσα Καλογεροπούλου, η μικρή της κόρη ήταν το ασχημόπαπο της οικογένειας, και ενώ πάντα φρόντιζε να παινεύει την μεγαλύτερη αδερφή της, πίεζε την ίδια να τραγουδά και να δουλεύει από… μονοψήφια ηλικία. Η πίεση πέρασε και σε άλλα επίπεδα όταν η μητέρα της πήρε μια ωραία ημέρα τις κόρες της, εγκατέλειψε τον σύζυγο στη Νέα Υόρκη και επέστρεψε στην Αθήνα,
όπου εκτός από τα πρώτα μαθήματα φωνητικής, η Μαρία Κάλλας πήρε και τα πρώτα μαθήματα… βιοπάλης, αφού εν μέσω Κατοχής, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε αργότερα το στενό περιβάλλον της, η μητέρα της την ανάγκαζε να βγαίνει με διάφορους άνδρες, κυρίως Ιταλούς και Γερμανούς φαντάρους, ώστε να εξασφαλίζει τα προς το ζην για το σπίτι τους. «Ήμουν το ασχημόπαπο, χοντρούλα και καθόλου δημοφιλής. Είναι σκληρό πράγμα να κάνεις ένα παιδί να νιώθει άσχημο και ανεπιθύμητο… Ποτέ δεν θα την συγχωρήσω που μου στέρησε την παιδική μου ηλικία. Όλα εκείνα τα χρόνια που κανονικά έπρεπε να παίζω, εγώ είτε θα τραγουδούσα είτε θα έβγαζα χρήματα», φέρεται να δήλωσε αργότερα η Κάλλας.
Παρ’ όλα αυτά, το καλό από όλη αυτή την ενδοοικογενειακή ένταση ήταν η ακατάπαυστη ενασχόληση της μικρής Μαρίας με την φωνή της. Έπειτα από δύο χρόνια εντατικών μαθημάτων η 15χρονη υψίφωνος κάνει την πρώτη της εμφάνιση ως μαθητευόμενη σοπράνο, ενώ , αφού ακολούθησαν οι σπουδές της στο Ωδείο των Αθηνών, δεν άργησε το επαγγελματικό της ντεμπούτο το 1942. Παρά τα κολακευτικά σχόλια των κριτικών μετά την πρώτη της παράσταση –ή
ίσως ακριβώς εξαιτίας αυτών- οι υπόλοιπες νεαρές κοπέλες της αθηναϊκής όπερας της έκαναν την ζωή δύσκολη. Το παρασκήνιο εκείνων των πρώτων παραστάσεων περιλάμβαναν τις «συμπρωταγωνίστριες» της Κάλλας να γελούν επίτηδες όσο εκείνη ερμήνευε και να την δείχνουν με το δάχτυλο για να νιώσει άσχημα. Με τις περισσότερες γυναίκες του περιβάλλοντός της να της βάζουν εμπόδια στον δρόμο της, η Κάλλας δεν άργησε να φύγει από την Ελλάδα, επιστρέφοντας στην Νέα Υόρκη το 1945 για να κυνηγήσει το πεπρωμένο της. Πηγή: www.in2life.gr
ΑΡΧΙΚΗ,ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ
Οι υπερπολύτιμες φωνητικές χορδές της Μαρίας Κάλλας έβγαλαν τους τελευταίους τους ήχους στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, η φωνή της, η παράδοσή της, η επιβλητική της προσωπικότητα λάμπουν ακόμη. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το 
Παρ’ όλα αυτά, το καλό από όλη αυτή την ενδοοικογενειακή ένταση ήταν η ακατάπαυστη ενασχόληση της μικρής Μαρίας με την φωνή της. Έπειτα από δύο χρόνια εντατικών μαθημάτων η 15χρονη υψίφωνος κάνει την πρώτη της εμφάνιση ως μαθητευόμενη σοπράνο, ενώ , αφού ακολούθησαν οι σπουδές της στο Ωδείο των Αθηνών, δεν άργησε το επαγγελματικό της ντεμπούτο το 1942. Παρά τα κολακευτικά σχόλια των κριτικών μετά την πρώτη της παράσταση –ή 
